Ενάντια στην άχρωμη πόλη και στην ιδεολογική αποστείρωση
Πειραιάς, μία πόλη τόσο “καθαρή” και τόσο βρώμικη ταυτόχρονα. Μία πόλη-λιμάνι, μία πόλη σταθμός για τους τουρίστες, έτοιμη να υποδεχτεί το ζεστό χρήμα. Οι προετοιμασίες ξεκίνησαν, ο δήμος καθάρισε την πόλη από τους ενοχλητικούς άστεγους και τους ρομά στον άγιο διονύσιο που προσέβαλλαν την αισθητική του μικροαστού, φρεσκόβαψε τους τοίχους που είχαν γράφιτι επαναφέροντας την τάξη και πατάσσοντας έτσι την “ανομία”, έβαλε παντού τραπεζοκαθίσματα στα πεζοδρόμια, έβαλε και την κιτς φωτεινή επιγραφή “♥ Piraeus” για να βγάζουμε και selfie. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Για τον πειραιά χώρο έκφρασης μπορεί να βρει μόνο ότι έχει σχέση με το εμπόρευμα και το κέρδος. Κάτω από το μανδύα της νομιμότητας προωθούνται τα συμφέροντα των μικρών και μεγάλων αφεντικών και παραμερίζεται ό,τι είναι έξω από αυτά.
Για τις δημοτικές αρχές του πειραιά βρώμα είναι το χρώμα στους τοίχους και όχι η μπόχα του πασαλιμανιού, δημόσιος κίνδυνος είναι οι άστεγοι και οι ρομά και όχι ο καρκίνος που καθημερινά μοιράζεται από τα καζάνια της Oil One του μελισσανίδη στο πάρκο λιπασμάτων δραπετσώνας. Ζούμε σε μία πόλη χωρίς πράσινο, σε μία πόλη που οι ακτές της ολοένα και συρρικνώνονται από τα ντόπια και ξένα κεφάλαια για την καπιταλιστική τους εκμετάλλευση, σε μία πόλη που σε λίγο δε θα υπάρχει κανένα πεδίο κοινωνικοποίησης μας έξω από το εμπόρευμα. Τα γράφιτι και τα συνθήματα αποτελούν εναλλακτικά μέσα ελεύθερης έκφρασης που έχουν τη δυνατότητα να αναδεικνύουν πτυχές των κοινωνικών διεκδικήσεων και να καταγράφουν το πνεύμα των συλλογικών αγώνων. Η επιλεκτική αποστείρωση της πόλης μας από το παραπάνω δεν στοχεύει πουθενά αλλού πέρα από τον συντηρητισμό και την πνευματική υποδούλωση. Ο δήμος στοχεύει στη “κανονικοποίηση” των πολιτών και στοχοποιεί όποιον δεν κοιτάει τη δουλίτσα του, έχοντας για σύμμαχο τους μικροαστούς που από το μπαλκόνια τους θα πάρουν τηλέφωνο για να ρουφιανέψουν τα κακοποιά στοιχεία που βάφουν έναν τοίχο.
Για εμάς την πόλη δεν την βρωμίζει η παραπάνω μορφή έκφρασης. Για εμάς την πόλη την βρωμίζουν τα άπειρα τραπεζοκαθίσματα που έχουν καταλάβει τις πλατείες. Για εμάς την πόλη την βρωμίζουν οι φασίστες, οι ρατσιστές και οι γαλανόλευκες που κρέμονται από τα μπαλκόνια τους. Για εμάς την πόλη την βρωμίζουν οι σεξιστές που παρενοχλούν επανειλημμένα γυναίκες (ανήλικες και μη) στην πλατεία της πηγάδας. Για εμάς την πόλη την βρωμίζουν οι μικροαστοί που το μόνο που ξέρουν να κάνουν όταν δεν κοιτάνε τη δουλίτσα τους είναι να σηκώνουν το δάχτυλο και να ρουφιανεύουν. Το κράτος θέλει να καταστείλει την ελεύθερη έκφραση στην πόλη μας, ενώ ταυτόχρονα δίνει εργολαβία σε ναζί γκραφιτάδες για
να υπενθυμίζει το εθνικό αφήγημα στους υπηκόους του για τα 200 χρόνια από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Εμείς όμως δεν χρησιμοποιούμε το χρώμα ούτε για να αναδείξουμε το εμπόρευμα, ούτε για να ενισχύσουμε την εθνική ιδέα και τη μισαλλοδοξία, αλλά για την αντίσταση και την εξέγερση.
Έγκλημα δεν είναι το γκράφιτι αλλά τα αποτελέσματα του καπιταλισμού, η ανισότητα, η αποικιοκρατία και το απαρτχάιντ. Εγκληματική είναι η μεταχείριση του λαού της παλαιστίνης από το ισραηλινό κράτος, αλλά και η μεροληπτική στάση των ελληνικών και διεθνών μίντια υπέρ του ισραήλ. Την ίδια ώρα που το ισραηλινό κράτος για δεκαετίες καταλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη έκταση της παλαιστινιακής γης, την ίδια ώρα που άμαχος παλαιστινιακός πληθυσμός βασανίζεται, φυλακίζεται και δολοφονείται, η ελληνική κυβέρνηση διευρύνει τη μακροχρόνια σχέση του με το ισραήλ και βοηθάει στην εκπαίδευση των ισραηλινών πιλότων στις ελληνικές στρατιωτικές βάσεις. Ίσως κάποια από τα αεροσκάφη που πριν από λίγες μέρες βομβάρδισαν τη γάζα να έχουν κάνει πρώτα πρόβα στις ελληνικές βάσεις θανάτου.
Επιλέγουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό κάνοντας γράφιτι ένα γυναικείο πρόσωπο με τα χρώματα της παλαιστίνης. Αυτοί που τσουβαλιάζονται καθημερινά σαν τρομοκράτες και οπισθοδρομικοί από τα μίντια του “αναπτυγμένου” κόσμου, τα βράδια μαζεύονται και ξαναφτιάχνουν τα σχολεία που γκρεμίζονται από τους βομβαρδισμούς με λάσπη και χώμα μέσα σε λίγες ώρες. Έτσι και εμείς συμβολικά διαλέξαμε τον τοίχο του σχολείου στην πλατεία της πηγάδας για καμβά μας.
Οι πόλεις μας ανήκουν, το χρώμα στους τοίχους είναι η φωνή μας
Αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό
Σημείο ★ Μηδέν
για την όξυνση του ταξικού πολέμου